Καλέ, πότε μεγαλώσατε όλοι? By Neph

Ενας ακομα γαμος γνωστου μου της ιδιας ηλικιας μ' εμενα μ'εκανε ν' αναρωτηθω για μια ακομη φορα.. ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙ?????? Βεβαια στη συγκεκριμενη περιπτωση ηρθε κ παιδακι παρεα, οποτε ενταξει, θα γινοταν sooner or later. Αλλα οι υπολοιποι? Γιατιιιιιιιι????? Συζητωντας κατα καιρους το θεμα "δεν θα πιστεψεις ποιος/α παντρευτηκε/γεννησε" με φιλους μου βλεπω να διιστανται οι αποψεις και πολυ μ'ανησυχει. Ας πουμε αν μιλουσαμε για το ιδιο θεμα στα 17 ολοι θα ειχαμε την normal μια. Γιατι τοσο freakin' νωρις.. η οποια αποψη παραμενει για μενα και 10 χρονια αργοτερα.

Ειναι γνωστο πλεον το συνδρομο του peter pan, μπορεις να το πεις και απλα ανωριμοτητα, κατα το οποιο ενας ανθρωπος αρνειται να συμπεριφερθει/ σκεφτει / πραξει συμφωνα με τα χρονια που κουβαλαει, αλλα εχει μεινει σε ενα σταδιο παρατεταμενης εφηβειας και ανεμελιας. Το βλεπεις παντου. Στον αδερφο σου, στην κολλητη σου, τον γονιο σου, στη συναυλια, στο γηπεδο, σε μια τυχαια συζητηση με τον mama's boy που μολις γνωρισες. Και ως σοβαρος ανθρωπος σκεφτεσαι ενα τστστσ και πας παρακατω. Μηπως ομως το'χεις κι εσυ? Για δες μπας και. Μενεις ακομα με τους δικους σου? Μενεις μονος αλλα ακομα χαρτζιλικωνεσαι απ τους γονεις σου ετσι γιατι 'γιατι οχι μωρε' ? Παραιτεισαι ευκολα απο δουλειες? Hobby? ..Ανθρωπους? Εχεις μια ταση να αναβαλλεις να αντιμετωπισεις θεματα απο επιπονα μεχρι ανουσια τελειως? Σε πιανει καταθλιψη και μονο με την ιδεα να αποκτησεις μια σταθερη δουλεια, σχεση, γαμο ισως, παιδια?

Yeap, you are one of us.

Θα μου πεις τωρα.. δεν μπορω να μεινω μονος/η μου γιατι δεν εχω λεφτα, αφου μου τα δινουν οι ανθρωποι με την καλη τους την καρδια γιατι οχι, αφου δεν ηταν καλη η δουλεια γιατι να μην κυνηγησω κατι καλυτερο, τελικα μαπα hobby διαλεξα θα βρω ενα να μου ταιριαζει περισσοτερο, δεν βρισκεται απευθειας ο ανθρωπος της ζωης σου πρεπει να ζησεις και λιγο πρωτα να δεις τι τρεχει στον κοσμο. Ναι. εχεις δικιο. Σκεψου ομως κατι αλλο. Αν πραγματικα ηθελα να μεινω μονος και υπερηφανος δεν θα μπορουσα να δουλεψω σε οτιδηποτε και τελικα να βγαλω ικανοποιητικα λεφτα ωστε τουλαχιστον να βγαινει το νοικι μου? Δεν θα μπορουσα να μοιραστω το ενοικιο με εναν φιλο/η μου τουλαχιστον για να δω πως ειναι να ειμαι ανεξαρτητος? Αντι να χαρτζιλικωνομαι διαρκως απ τους γονεις μου δεν μπορω να τους παρω εγω ενα δωρακι, ενα ελαχιστο ευχαριστω για τις εκατονταδες ωρες που δουλεψαν για να με θρεψουν/ καλλιεργησουν/διασκεδασουν? Εχω υπ'οψιν μου οτι καμμια μα καμμια δουλεια δεν ειναι τελεια και ακομα και αυτες που φαινονται χαλαρες εχουν τρεξιμο η' εχουν καταληξει να ειναι χαλαρες μετα απο χρονιο τρεξιμο? Για να μην λεμε και βλακειες υπαρχουν και κωλοφαρδοι που πραγματικα εχουν τα παντα ετοιμα γιατι γεννηθηκαν ετσι, ΑΛΛΑ..τι μας λεει οτι ειναι και πραγματικα ευτυχισμενοι???? Ε??? Ειναι και το θεμα hobby/ σχεσεις/ γαμος/ παιδια που δεν θα αναλυσω γιατι καταλαβες απ τα παραπανω που το παω ετσι κι αλλιως.

Συμπερασμα. Αν αναγνωρισες τον εαυτο σου σ' αυτο το αρθρο καλωσηρθες στο club, ειμαστε πολλοι. Ισως παραειμαστε πολλοι. Αλλα οπως και η 27χρονη σχεσοφοβικη ανεργη βιολογος που σου μιλαει αυτη τη στιγμη, εχεις πολλα να κανεις για να καλυτερευσεις τον εαυτο σου και τη ζωη σου χωρις να γερασεις αποτομα.

Εγω λεω ν'αρχισω απο αυριο.. :)

Neph