Συναισθήματα και Συναισθηματική Νοημοσύνη

                           Άραγε μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα μας...;

   Η δυσκολία αυτού και μόνο,θα έπρεπε να μας βάλει σε σκέψη, γιατί ακριβώς, δεν είναι εύκολο να αναγνωρίζουμε τα δικά μας συναισθήματα ανα πάσα στιγμή, πόσο μάλλον των άλλων.

    Επηρεασμένη από το βιβλίο του D. Goleman,"Η Συναισθηματική Νοημοσύνη",το οποίο μου χρησίμευσε αφάνταστα, ως προς το να κατανοήσω λίγο τα συναισθήματα,ήθελα να σας παρουσιάσω ένα μικρό μέρος από τα συμπεράσματα μου, πάνω σε αυτά. 

   Πρώτα απ' όλα, να κάνουμε μια μικρή λίστα από τα συναισθήματα, που υπάρχουν:

 "η αγάπη, η στοργή, η ευτυχία, η λαγνεία, ο έρωτας, το πάθος, ο ζήλος, το δέος, ο θαυμασμός, η περηφάνεια, η έκσταση, η έξαψη, η χαρά,η συμπόνια, το έλεος, η γαλήνη, η ευχαρίστηση, η ικανοποίηση, η πληρότητα, η αρμονία, η αυτοπεποίθηση, η εμπιστοσύνη, η ανακούφιση, η απορία, η συγκίνηση, η αμηχανία,η αδιαφορία, το άγχος, η ανυπομονησία, η έκπληξη, ο φόβος, ο τρόμος, η φρίκη, ο θυμός, η ντροπή, η συστολή, η ενοχή, οι τύψεις, η απόρριψη, η δυστυχία, η απελπισία, το πένθος, η λύπη, η θλίψη, η μοναξιά, η εχθρότητα, η έχθρα, το μίσος, ο φθόνος, η δυσπιστία, η απογοήτευση, η περιφρόνηση, η αηδία, η ανηδονία, η ανία, η αγωνία, η ζήλεια, κ.ά "

   Να σας πω την αλήθεια, αν δεν τα έψαχνα κι εγώ δεν θα μπορούσα να τα σκεφτώ όλα αυτά.Αλλά ούτε και να ξεχωρίσω κάποια από αυτά. Και αυτό είναι σημαντικό πρόβλημα όλων μας.Δεν έχουμε επίγνωση των συναισθημάτων που βιώνουμε, ώστε να μπορέσουμε να αντιδράσουμε ανάλογα. Έτσι καταλήγουμε, σε λάθος τρόπο αντιμετώπισης τους, δημιουργώντας πολλές φορές προβλήματα τόσο σε εμάς, όσο και στους γύρω μας,

   Αν αυτό το πρόβλημα το γενικεύσουμε, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε γιατί οι άνθρωποι έχουν αρκετά ψυχολογικά θέματα όπως κατάθλιψη ή μελαγχολία ή γιατί έχουν προβλήματα σε όλα τα είδη των σχέσεων τους.

  Βασική περίοδος ανακάλυψης και καλλιέργειας των συναισθημάτων αλλά και της ενσυναίσθησης, είναι η βρεφική/νηπιακή και παιδική ηλικία. Με τον όρο "ενσυναίσθηση" (empathy),εννοούμε την ικανότητα σύλληψης της υποκειμενικής εμπειρίας ενός άλλου ατόμου. Κοινώς, να μπαίνουμε στην θέση του άλλου, νιώθοντας όπως και το άλλο πρόσωπο,σαν να το περνάμε εμείς. Η εμπάθεια πρέπει να διαχωρίζεται από την συμπάθεια, αφού στην δεύτερη περίπτωση, καταλαβαίνουμε την κατάσταση του άλλου, χωρίς όμως να μπαίνουμε στην θέση του και χωρίς να βιώνουμε κι εμείς την κατάσταση του.

   Το θέμα με την ενσυναίσθηση είναι,πως  καταλαβαίνοντας τον άλλο, καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του,εναρμονιζόμαστε μαζί του,δημιουργείται αμοιβαία εμπιστοσύνη, αίσθημα ασφάλειας, αυτοπεποίθησης, σιγουριάς, ένα πλαίσιο βαθιάς αμοιβαίας σχέσης και ότι κάποιος νοιάζεται πραγματικά για εμάς.Στην ουσία, η ενσυναίσθηση, είναι ο πυρήνας των ανθρώπινων σχέσεων.

  Κατά συνέπεια, η εμπάθεια αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία της "Συναισθηματικής Νοημοσύνης", μαζί με :την γνώση των συναισθημάτων μας/αυτοεπίγνωση, τον έλεγχο τους,την εξεύρεση κινήτρων για τον εαυτό μας και τον χειρισμό των σχέσεων.

   Το να είναι κανείς έξυπνος, με έναν υψηλό δείκτη νοημοσύνης, δεν λέει κάτι από μόνο του, αν δεν μπορεί να έχει συγχρόνως αναπτυγμένη και την συναισθηματική νοημοσύνη. Αφήστε που, κατά κύριο λόγο, τα συναισθήματα αποφασίζουν για κάτι  και όχι η λογική.

   Έτσι σε έναν ατομικιστικό και εγωκεντρικό κόσμο, όπως είναι αυτός της εποχής μας, αυτοί που διαθέτουν σε μεγάλο ποσοστό την συναισθητική νοημοσύνη και σε μικρότερο την κλασσική εξυπνάδα, είναι αυτοί που θα είναι και πιο ευτυχισμένοι και πιο επιτυχημένοι και αυτοί που θα αποτελέσουν ξεχωριστά παραδείγματα προς μίμηση.